Iyak, sermon, galit, gulat. Lahat nang iyan ay napalitan ng tuwa, saya, halakhak, pagkasabik.
“Ayoko pong masira yung bakasyon ni Papa…” Paiyak kong sinagot ang tanong ni Mama habang katabi ko si Charles at magkahawak ang aming mga kamay kung bakit hindi agad naming sinabi ang tungkol sa aking kalagayan nung panahong kasama namin si Papa para sa isang linggong bakasyon dito sa Pilipinas – nagtatrabaho kasi si Papa sa Hong Kong bilang isang family driver.
Kinabukasan, nasabi na rin ni Charles sa kanyang mama ang tungkol sa aking kalagayan. Natanggap na rin naman agad nya ito.
Naging strikto si Mama nung sumunod na dalawa o isang linggong strikto sa aking paggising, pagtulong pati ang paggawa ng gawaing bahay. Dapat raw ay kumilos ako para maiwasan ang pagkamanas ng aking katawan. Ngunit kalaunan ay naging magaan na ang kanyang pakitungo marahil dala lamang ng pag-aalala.
Nagbago na ang lahat. Napalitan ang pagkabigla nang pagkasabik.
Ang lahat ay nakaabang sa mga bagong balita tungkol sa bagong yugto ng aking buhay. Sa katunayan sa sobrang pagkasabik ni Tita Winnie, paisa-isa na ang bili nya ng gamit para kay baby ay ibigay.
Ang mga pinsan ko naman, mga anak ni Tita Winnie, palibhasa’y mga nabibilang sa larangan ng medisina, ay tanong ng tanong tungkol sa aking check-up , pregnancy symptoms at iba pa. Nagbibigay sila ng mga payo, mga dapat iwasan at bawal sa akin. Kung minsan nga ay hindi ko malaman kung binibigyan ba nila ako ng magandang payo o nananakot lamang sila tungkol sa panganganak. Hahaha.
Si Papa ko kapag tumatawag, hindi nya nakakalimutan na kumustahin ako o kung ano na ang aking kalagayan. Sa tuwing kausap nya ako hindi nya nakakaligtaan na sabihin na “kumain ka ng kumain hangga’t may makakain, dalawa na kayo at mag-iingat kayo ng baby mo…
Si Mama ko, dahil kami ang mgkasama dito sa bahay, lagi siyang nagkukweto, nagbibigay ng payo at suhestiyon. Mother knows best ika nga nila. Ang bunga ay namunga na.
“Iba talaga ang nagagawa ng baby”, sambit ni Charles sa akin at akin naman itong sinangayunan. Binago nya lahat ng negatibo nang postibo. Ang bato naging mamon, ang mabangis na leon ay naging munting kuting , ang itim ay naging bahaghari.
Sa aming mga magulang at kaanak, walang hanggang pasasalamat ang ipinaabot naming ni Charles sa walang sawang pag-intindi at hindi matatawarang suporta sa amin. Muli, maraming salamat.
Weeeeee I love you mi! Love ko kayo ni baby!
ReplyDelete